Vanaf mijn zevende jaar heb ik les gehad in cello spelen, eerst van mijn vader, die een gevorderd amateur-cellist was, later van Harald de Sterke (Utrecht). Het meeste plezier heb ik beleefd aan het samenspelen met anderen. Al heel vroeg in een pianotrio formatie met mijn oudste zus Maaike en een buurmeisje Pauline Loeb (viool). Op het gymnasium in Hilversum was een schoolorkest onder leiding van de rector dr Leopold, en een koor met mijn vader als dirigent. Met een pianist klasgenoot Joop Boendermaker ben ik opgetreden tijdens een feestavond van de schoolbond. Getuige het rumoer in de zaal hebben we een deel van het publiek niet weten te boeien.
Mijn vader organiseerde schoolconcerten in het Casino in Hilversum en heeft mij aangemoedigd om te komen luisteren, hoewel ik nog geen tien jaar was. Het was voor het eerst dat ik een symfonieorkest hoorde. Toen er een symfonie van Schubert werd uitgevoerd was het of alle leed van de wereld over me werd uitgestort. Ik heb het slot niet afgewacht, heb wenend de zaal verlaten en ben naar huis gelopen.
Tijdens de oorlogsjaren intensiveerde het muziekleven. We hadden huisconcerten van het (joodse) duo Felix de Nobel (piano) en Harry van Os (zang); een cursus muziektheorie van de musicoloog Van der Horst. Om deel te nemen aan een Bach-ensemble onder leiding van Hans Brandts Buys ging ik op de fiets naar de Pieter de Hooghlaan of daaromtrent.
De Nederlandse Seintoestellen Fabriek (later Philips) in Hilversum had een eigen orkest onder leiding van Cor van der Linden. Het kon wat versterking gebruiken en zo kwam ik geregeld naar de repetities op de zolder van een grote villa aan de Ceintuurbaan, niet als cellist, maar als contrabassist. Ik kreeg een instrument te leen om thuis op te studeren en kreeg les van Gerard Meier. Omdat hij, behalve contrabasspeler, ook arrangeur was bij de Omroep, leerde ik heel wat muziektheorie tijdens die lessen.
De grootste bijdrage aan mijn muzikale opvoeding is geweest het strijktrio en strijkkwartet met mijn klasgenoot Kees de Bruïne onder leiding van zijn vioolleraar Hoboken in zijn mooie oude villa ergens aan de Witte Kruislaan. Hij heeft me geleerd wanneer je in het trio of kwartetspel duidelijk aanwezig mag zijn en wanneer je bescheiden op de achtergrond je deel bijdraagt. Ik heb altijd sympathie gevoeld voor mensen die dat in de dagelijkse omgang ook goed weten te hanteren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten