In Assen woonden wij mooi, aan de Dr Nassaulaan. Met uitzicht op de hertenkamp, vlak naast het Asser Bos (met daarachter het zwembad) en op 150 m van het schoolplein waar ik met vriendjes speelde. Ik zat op een cursus timmeren en figuurzagen. Wat mij betreft had ik er graag willen blijven wonen. Maar mijn vader was onder druk gezet door een curator van zijn school, die van hem verlangde dat hij de eindcijfers van zijn zoon zou ophogen, zodat de zoon niet zou zakken. Hij weigerde dat. Hij zal nog andere goede redenen hebben gehad om naar Hilversum te solliciteren.
Nadat de trein uit het Asser station vertrokken was, wilde ik door het raam wuiven naar mijn vriendjes die zich voor het afscheid verzameld hadden bij de eerst overweg. Maar de toegang en het uitzicht werd belemmerd door mijn zussen, die voor het raam hadden post gevat. Dat was een teleurstelling, bij het traumatische af.
Vanuit ons nieuw opgeleverde huis aan de Insulindelaan nr 9 hadden we vrij uitzicht over een wijds speelveld, en konden tot aan de kerktoren van Bussum kijken. Waar nu de talrijke gebouwen van het Mediapark staan stond alle ruimte ons ter beschikking voor spelen met de hond, knikkeren, voetballen en boogschieten.
De nabijheid van de Loosdrechtse Plassen was ons in het vooruitzicht gesteld als heel aantrekkelijk. En het duurde ook niet lang of we konden de weekends doorbrengen in een zomerhuisje aan de Stille (of Breukeleveense) Plas. Vader had eigenhandig een brede zeilkano getimmerd die doorging voor zeer stabiel en praktisch onkenterbaar. Ik werd er alleen in losgelaten zonder dat ik enig benul had hoe de boot en het zeil te bedienen. Hoe harder het woei, hoe strakker ik de schoot aantrok. Binnen een paar meter van de steiger tilde de boot mijn vedergewicht uit het water en sloeg om. Sindsdien wil ik altijd eerst de gebruiksaanwijzing lezen voor ik met een onbekend toestel aan de gang ga.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten