Zich aanpassen en zich verdedigen

Toen ik me met stem- en spraakafwwijkingen ging bezig houden werd het me al gauw duidelijk dat de omgeving van de patient vaak een rol had gespeeld bij het ontstaan. Met andere woorden dat de afwijking kon worden beschouwd als een leerproces, een vorm van aanpassing aan- of een vorm van verdediging tegen de omgeving, bijvoorbeeld het gezinssysteem. Dat is te vergelijken met de ontwikkeling van een biologisch organisme waarbij het genetisch systeem de mogelijkheden en begrenzingen levert en de (min of meer toevallige) omgevingsinvloeden de uitkomst bepalen.
Leerprocessen spelen zich af in uiteenlopende tijdsschalen maar er zijn gemeenschappelijke kenmerken:
-  het genetisch systeem doet er jaren, ook wel eeuwen, over
-  het immuunstelsel reageert in uren (enkele onderdelen ervan zelfs in minuten) en leert bij in maanden
-  het neurale systeem herkent en beantwoord uitdagingen in seconden of minuten
Wanneer zo'n lerend systeem tijdens een aanpassingsproces wordt overstroomd met stimuli die het nog niet goed kent en nog niet normaal kan verwerken, valt het terug op primitieve afweerresponsen:
in het immuunstelsel zijn dat anaphylaxie en allergie, in het neurale zijn dat neurotisch interpreteren en emotioneel reageren.

meer hierover in mijn ebook:   sites.google.com/site/concentricman